Persbericht

Ruyter betitelt elite  FD-journalist als een ‘lijkenpikker’ van vastgoedfraudeur Nico Vijsma

Vriend van overleden vastgoedfraudeur publiceeert op

www.piswoedend.blogspot.com  een aantal vragen

aan journalistiek Nederland. Gerben van der Marel en Vasco boon van Het Financieele Dagblad waren de belangrijkste verslaggevers van wat als ‘De Vastgoedfraude’ bekend is geworden. Nico Vijsma werd in 2012 veroordeeld tot twee jaar celstraf vanwege zijn aandeel in de zaak.

Al gedurende de rechtszaak werd darmkanker vastgesteld. De FD-journalisten hadden direct contact met betrokkenen. Van der Marel stelde Vijsma volgens Ruyter in 2012 een serie vragen met ondermeer:

* Bent u met uw toenmalige vrouw, mevrouw van Vlijmen, mede voor de financiële zekerheid getrouwd?

* Hoe bereidt u zich voor op de dood? Laat u uw Joodse en Indische achtergrond een rol spelen bij het afscheid van het leven?

* Bent u klaar met het leven?

* Waarom wilde u geen afscheid nemen van uw moeder na haar overlijden in 2003? Waarom wilde u niet aanwezig zijn bij het dichten van de kist van uw moeder?

Reden voor Cees Ruyter, al decennia vriend van Vijsma, om het blog te openen en de journalistiek als geheel te kapittelen.

Ruyter: “Dit is ongelooflijk. Ik hou best wel van een pittig gesprek en je mag ook heel hard schoppen. Maar ik heb altijd geleerd dat als het slachtoffer of de grond ligt je niet hoeft door te trappen. Maar wellicht is dat een teken van de tijd dat het gebruikelijk is.
Ik ben er de mens niet naar om nu mijn schouders op te halen en te doen  alsof dat mailtje niet bestaat. Ik wil heel graag weten hoe anderen erover denken.” Blijkbaar gelden hier andere leefregels maar het is een mores die mij ongekend is. Ik ben er door onthutst en geschokt.

Van der Marel vindt gezien zijn relatie met Vijsma dat zijn vragen wil er inhoudelijk niet op ingaan, mede uit respect voor de nabestaanden.

Op journalistieke websites, ondermeer Villamedia en op het blog van Hans Laroes, ook voorzitter van de Raad voor de Journalistiek, kreeg hij naar eigen zeggen geen gehoor. Dat vergrootte zijn woede:

“De mensen die het lezen hebben niet de neiging om te reageren. Wel de neiging om de vingers in de oren te stoppen en heel hard aan iets anders te denken. Mag je niet zeggen dat het journalistieke kopschoppers zijn?”